هر بار میرم خونه محمد حسین کلی ذوق میکنه و بالا پایین میپره که من رفتم و موقع اومدن با گریه باید ازم جداش کنن. منم کلا حوصله بازی با بچه ها رو ندارم ولی با محمد حسین کلی بازی میکنم!! و از بس میخنده واسم خسته نمیشم. یعنی عاشق خوش اخلاقیشم. دیگه حتی اگه نخوام برم خونه به خاطر محمد حسین(خواهرزادم) مجبورم هر چند وقت یهه بار برم! مجبورم میفهمید؟مجبورم.بعد الان نیومده دلم تنگ شده واسش :(
اعتراف میکنم خعلی کیف میده یکی تو رو از بقیه بیشتر دوست داشته باشه:))))!
یه اعتراف دیگه هم باید یکنم اینکه بعضی وقت ها به سرم میزنه کلا تخته کنم وبلاگو بره
جهنم بزار سومیشم اعتراف کنم: اینایی که پست های طولانی مینویسن رو فقط در مواردی که پستشون جذاب باشه میخونم! خب حوصله خوندن متن طولانی ندارم:(!
