موقع پرواز داشتم روزنامه میخوندم که یه ستون از علیرضا شیرازی نوشته بود. راجع به وبلاگ نویسی و شروع وبلاگ نویسی و دوران طلاییش نوشته بود. این که امروزه با تلگرام و اینستا همه دیگه خواننده شده، نوشتن یادشون رفته و مثلا هر کی بره سفر فوقش دو سه تا عکس میذاره، کسی دیگه اهل سفر نامه نوشتن نیست، این شد که به رگ غیرتم برخورد و سفر نامه زیر حاصل شد که میتونید تو ادامه مطلب بخونیدش