یه اخلاقی دارم که تو جامعه ما خیلی پسندیده نیست. یعنی خیلی وقت ها حرفم رو رک و راست میزنم.هیچ پر و بالی بهش نمیدم. بدون تعارف
بعضی وقت ها به خیلی ها بر میخوره! ولی کم کم دارم از این همه دورویی تو رفتار ما ایرانی ها بدم میاد!
میگن خوبی؟میگیم خوبیم. ولی نیستیم. یا تو روی طرف میخندیم پشت سرش هزارتا حرف
یادمه یه بار خاله ها خونمون بودن و داشتن راجع به یه موضوعی انتقاد میکردن، مخالفت کردم و مثال نقضشو خودشون زدم! یه لحظه همه ساکت شدن، بعد اذعان کردن که درسته ولی یه دلیل الکی....
نمیدونم کاش ما هم مثل خارجی ها تعاررف نداشتیم. فرهنگ ما پر شده از تملق گویی و پاچه خواری. حالم بهم میخوره از این چیزا
ولی تو این مورد اصلا اصلاح کردن خودم روی اطرافیان جواب نداده. مثل شنا کردن خلاف رودخونه بوده و بهم تو موقعیت های مختلف ضرر زده
+کسی آهنگی با سوت که با سوت باشه داره؟ دنبال یه آهنگ قشنگ میگردن یاد ویتا بدم. مدام آهنگ رابینهودو میزنه. وقتشه بریم واسه آهنگ بعدی
