....

زندگیست دیگر، تلفیقی از شیرینی و تلخی، آمیخته در هم، ترکیبی ناهمگون، ترکیبی که جایی تلخیش آنقدر زیاد است که ناخوداگاه ماهیچه های صورتت در هم کشیده میشوند،چشمانت بهم فشرده و حتی اشکت سرازیر میشود و گاهی شیرینی کم کم مزه تلخی را از کامت میزداید و گاهی به وضوح مزه اش حس میشود،شیرینی اش، چشمانت را میبندی و با لذت تمام مز مزه  اش میکنی که ناگهان تلخی از رویا بیرونت میکشد و دوباره تکرار و تکرار و ... و هر چه این داستان جلو میرود تلخی هایش بیش و شیرینی اش کم رنگ تر میشود، انگار دیگر شیرینی سابق را ندارد، باز امتحان میکنی، آری شیرین است اما نه به شیرینی سابق، کم کم تلخی هایش تلخ تر میشود اما یاد میگیری که اشک نریزی، مقاومت میکنی، حتی به تلخی هم عادت میکنی  و آن روز که این تلخی دیگر برایت تلخ نباشد از دست رفته ای .... زندگیست دست انداز: زندگی و خوشبختی درک همین لحظه است، همین لحظه که این را میخوانی، شاید نه فردایی باشد و نه دقیقه ای دیگر، شاید هم باشد و روزی بیاید که افسوس همین لحظه را بخوری که کاش تکرار میشد و هر چه داراییت را بدهی و این تجربه را تکرار کنی باز حس این روز و این سن و این لحظه را نخواهی یافت اگر امروز حرفم را نفهمی بعدا میفهمی ولی حیف که دیر شده است. حیف...