دوباره شعر گفته ام ، بخوان که سرد میشود
برس به داد قلب من ، که کوه درد میشود
به وسعت تخیلش ، به بال واژه های خود
ببین چگونه شاعری ، فضا نورد میشود
به داد واژه ای برس ، که جذب شعر میشود
ولی بدون حس تو ، دوباره طرد میشود
تو فصل سبز رویشی ، بمان کنار ساقه ام
که بی تو رنگ و روی من ، دوباره زرد میشود
به داد من نمیرسی ! ولی به داد ما برس
که بی تو زوج عشق ما ، دوباره فرد میشود...!!
خیر هیژژژ خبری نیست
جالب بود:)
اندام تو نخل آفتاب است
لب های تو شطی از شراب است
سیاره شعله بار چشمت
خورشید کبود التهاب است
بر صبح سپیده شانه هایت
یلدای سیاه زلف خواب است
آغوش تو روح روشنایی
یا ماه شکفته در سراب است
بر ریشه تشنه وجودم
نام تو صدای سبز آب است
تصویر جوانی من و تو
زندانی چارچوب قاب است
افسوس که لحظه های بودن
چون برق جهنده در شتاب است
در بحر خروشناک هستی
افسانه عمر ما حباب است
مرسیییی
سلام
نمیدونم کسی تا حالا مثل من تو وقت های بیکاریش نشسته تا پست هایی که سالها پیش نوشته را بخونه و تازه از خوندن کامنت هاشم صرف نظر نکنه؟
یه همچین دختر بی کاری هستم من
ولی در کل دفتر خاطرات دوران دبیرستان و راهنمایی را هم عادت دارم گاهی بخونم.:دی
جاش سعی کن بری کتابخونه چند تا کتاب بگیری بخونی خیلی بهتره
بسیار زیبا بود
مرسییی
