طعم لبهای تو را ذات شکر کم دارد
قند لبهات بسیط است است ضرر کم دارد
دیشب ای ماه مرا قابل خود دانستی
خوب شد کوچه ما اهل نظر کم دارد
رنگ لبهای تو سرخ است از آن می ترسم
گونه های تو سفید است خطر کم دارد
جنگ بر پا شده در موی تو در دست نسیم
چشم های من بیچاره سپر کم دارد
همه ی شهر در این عشق رقیبان منند
هر که عاشق بشود میل سفر کم دارد
رفتی و بوسه به رویم نزدی آخر کار
آخرین بیت غزل بوسه ی تر کم دارد
نه قند طبیعی دیابت نمیاره:دی
همه ی شهر در این عشق رقیبان منند
هر که عاشق بشود میل سفر کم دارد
:) مرسی شعر
عالی
دقیقا:))))
نه.اگه شعری بخونم و ازش خوشم بیاد رو میذارم
اسم شاعرشو نمیدونم
باران، غروب، ماه، اتوبوسی که ممکن است
باید مرا دوباره ببوسی که ممکن است...
این لحظه... لحظه... لحظه... اگر آخرین... اگر...
ـ بس کن! نزن دوباره نفوسی که ممکن است
من قول می‌دهم که بیایم به خواب تو
زیبا، در آن لباس عروسی که ممکن است
دل نازکی و دل نگرانی چه میشود
من نیستم، تو شهر عبوسی که ممکن است
ماشین گذشته از تو و هی دور میشود
با سرعتی حدود صد و سی که ممکن است
حالا تو در اتاق خودت گریه می‌کنی
من پشت شیشه‌ی اتوبوسی که ممکن است...
عالیییییییییی بود عالییی
