یک بغل شعر

او استکان چایی خود را نخورد و رفت

                                                         بغض مرا به دست غزل ها سپرد و رفت

گفتم نرو ! بمان ! قسم ات می دهم ولی

                                                         تنها به روی حرف خودش پا فشرد و رفت

گفتم که صد شمار بمان تا ببینم ات

                                                         یک خنده کرد و تا عدد دَه شمرد و رفت

گفتم که بی تو هیچم و او گفت بی نه با!

                                                         در بیت آخرین غزلم دست برد و رفت

یعنی به قدر چای هم ارزش...؟نه بی خیال

                                                         او استکان چایی خود را نخورد و رفت

                                         (حسین زحمتکش)