دلمان لک زده برای یک گپ طولانی، یک گپ با آدمی که از همه نظر هم سطح خودت باشد، موقع حرف زدن با او حسی مانند پوشیدن یک زیرشلواری راحت مامان دوز داشته باشید، بدون نیاز به حفظ هیچ حالتی! راحت و بی دغدغه با هم حرف بزنید. نه برایتان ناز کند و نیاز به نازکش داشته باشد نه برایش ناز کنید،جرف های معمولی، راجع به سیاست بحث کنید. حرف های خنده دار بزنید، جک تعریف کنید و باهایش شوخی کنید بدون آنکه ناراحت شود
حرف بزنید تا خسته شوید و خوابتان بگیرد بعد هم بهش بگویید من خوابم می آید و خداحافظ و بروید بخوابید. دیگرر آدم ها حتی حوصله خودشان را هم ندارند. حتی نمیدانند چه میخواهند. زمانه عوض شده و حتی آدم ها را هم عوض کرده، حس صمیمیت میانه از بین رفته، یا خیلی صمیمی شده اند!!!! یا دائم در حال کلاس گذاشتن. حرف زدن دارد رنگ میبازد. همین حرف های الکی دل خوش کنک
دلم برای خودم و آدم های این زمانه میسوزد که چیزی ارزشمند را از دست داده یا میدهند بدون آنکه بدانند و زمانی که به خود میجنبند که دیگر دیر است
