دو زمان هست که آدم دلش بال بال میزنه خونه خودشون باشه. یکی موقع عیده، یکی هم ماه رمضون. کنار سفره مادرت باشی و صدای ربنا و آش رشته و افطاری های لذیذ مادر. امسالم قسمت نمیشه که افطاری خونه باشم و برای عید فطر میرم. ولی دلم اونجاست
بازم رسیدیم به شب های قدر. این شب ها رو دوست دارم. حس میکنم تو این شب ها از همیشه به خدا نزدیک ترم.خدا رو شکر هر سال این شب های قدر هست تا آدم یکم به گذشته اش و کارایی که کرده فکر کنه
خدا رو شکر که امسالم توفیق شده تا یه شب قدر دیگه رو تجربه کنم. ولی احتمالا شب 21ام برای نظارت برم ماموریت و مشغول باشم! تا حالا نشده موقعیت اینجوری واسم پیش بیاد.
اگه تو شب زنده داریتون یادتون افتاد منم دعا کنید لدفن
دلم شله زرد میخواد. از نوع نذریش :(
