اونایی که دیده نمیشن
مادرا همیشه فداکارن، همه بچه هاشونم اینو میدونن، چون همیشه جلوی چشمشون این کارو میکنن و میبینن. مثل مدادی که مینویسه و میتراشنش و کوچیک شدنش رو به تدریج میبینیم
ولی پدار همیشه فداکاریاشون دیده نمیشه، همیشه سختی میکشن تا بچه هاشون راحت باشن، حتی بدون این که بچه هاشون سختی کشیدنشون رو ببینن فداکاریشون رو انجام میدن، مجبورن برای نگه داشتن خانواده گاهی خشمگین برخورد کنن حتی اگه دوست نداشته باشن، و این سخت ترین قسمتشه. مجبوری غصه هاتو تنهایی بخوری و غم ها و سختی هاتو واسه خودت تنهایی نگه داری تا آب تو دل زن و بچه ات تکون نخوره،همیشه ازشون توقع دارن ولی از کسی توقعی ندارن. پدرا مثل مادرها مینوسن ولی کسی تموم شدنشون رو نمیبینه، چون مثل خودکارن. ظاهرشون رو حفط میکنن ولی یه روز میبینید که دیگه نمینویسن و تموم شدن. قدرشون رو بدونیم
روز پدر رو به همه پدرها علی الخصوص پدر خودم تبریک میگم
خدا سایه همه پدرا رو بالای سر خانوادشون نگه داره
