یک بغل شعر
يكشنبه, ۱۰ مرداد ۱۳۹۵، ۰۶:۳۷ ب.ظ
می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس ولیک
غم این خفته ی چند
خواب در چشم ترم می شکند...
بایگانی
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۲)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۲)
- مرداد ۱۳۹۸ (۳)
- تیر ۱۳۹۸ (۲)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۱)
- مهر ۱۳۹۶ (۱)
- مرداد ۱۳۹۶ (۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۱)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲)
- فروردين ۱۳۹۶ (۴)
- اسفند ۱۳۹۵ (۴)
- بهمن ۱۳۹۵ (۳)
- دی ۱۳۹۵ (۴)
- آذر ۱۳۹۵ (۳)
- آبان ۱۳۹۵ (۸)
- مهر ۱۳۹۵ (۱۰)
- شهریور ۱۳۹۵ (۹)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲۰)
- تیر ۱۳۹۵ (۲۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۲۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۳۷)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲۰)
- اسفند ۱۳۹۴ (۳۰)
- بهمن ۱۳۹۴ (۳۰)
- دی ۱۳۹۴ (۲۲)
- آذر ۱۳۹۴ (۲۹)
- آبان ۱۳۹۴ (۳۶)
- مهر ۱۳۹۴ (۴۰)
- شهریور ۱۳۹۴ (۴۰)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۷)
- تیر ۱۳۹۴ (۲۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱۵)
- دی ۱۳۹۲ (۱۷)
- آذر ۱۳۹۲ (۲۴)
- آبان ۱۳۹۲ (۱۱)
- مهر ۱۳۹۲ (۱۱)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۲)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۳)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۸)
- فروردين ۱۳۹۲ (۷)
- اسفند ۱۳۹۱ (۱۱)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۰)
- دی ۱۳۹۱ (۱۱)
- آذر ۱۳۹۱ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۱ (۸)
- مهر ۱۳۹۱ (۶)
- شهریور ۱۳۹۱ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۱ (۱۱)
- تیر ۱۳۹۱ (۸)
- خرداد ۱۳۹۱ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۱ (۸)
- اسفند ۱۳۹۰ (۲)
- بهمن ۱۳۹۰ (۴)
- دی ۱۳۹۰ (۳)
- آذر ۱۳۹۰ (۲)
- آبان ۱۳۹۰ (۳)
- آبان ۱۳۸۸ (۳)
نظرات (۱۵)
گریه و خنده را نمی‌دانم
ولی هیچ دیر خوابیدنی
بی‌مناسبت نیست!
عرفان پاکزاد
:)
من چن شبه به زور قرص خواب 4 ساعت میخوابم. غم خفته ی چندم جا نمیشه تو دلم بس خودش پره...
آی نو وات یو مین
سارا
۱۰ مرداد ۹۵ , ۲۰:۴۴
نیمه شب بود غمی تازه نفس
ره خوابم زدوماندم بیدار
ریخت از پرتو لرزنده شمع
سایه ی دسته گلی بر دیوار
همه گل بودولی روح نداشت
سایه ای مضطرب ولرزان بود
چهره ای سردوغم انگیز وسیاه
گوییا:مرده ی سرگردان بود
شمع خاموش شد از تندی باد
اثرازسایه به دیوار نماند
کس نپرسیدکجارفت؟که بود؟
که دمی چنددراینجا گذراند؟
این منم خسته دراین کلبه ی تنگ
جسم درمانده ام از روح جداست
من اگرسایه خویشم یارب
روح آواره ی من کیست؟کجاست؟
مرسی
من از عطرِ آهسته‌ی هوا می‌فهمم
تو باید تازه‌گی‌ها
از اینجا گذشته باشی.
اما
نمی دانی
چه شب هایی سحر کردم؛
بی‌آنکه یک دم
مهربان باشند با هم پلک‌های من،
در خلوت خواب گوارایی!
•مهدی اخوان ثالث
روا بود بر من این ظلم؟!
ننوشتی ننوشتی
صاف اینو نوشتی؟!
اهل دل!!
یه چیزایی حرف دله.خودش میاد
نیمه شب ، وقتی که در زد میهمان داری کنید
در به روی او نبندید ، آبرو داری کنید
قلب من در شهر چشمان شما جا مانده است
قدر یک شب هم شده ، از او نگهداری کنید
راستی ، پرهای گنجشکان قلبم زخمی اند
یادتان باشد که از آنها پرستاری کنید
چشمتان شاید دوباره زخمشان را تازه کرد
از نمک پاشی به روی زخم خودداری کنید
(( قلب دزدی )) رسم خوبی نیست ، خواهش می کنم :
بعد از این ، خاتون من ، کم مردم آزاری کنید
امیدوارم فقط چون خوشتون میومده از شعر این قسمت و گذشته باشین و تلخی و غمی ک توی شعر هست نباشه...
ثریا
۱۱ مرداد ۹۵ , ۰۰:۵۲
کاری که نگـاهِ تو شـبی با دلِ ما کـرد
با خلـق نکرده‌ست نه چنگیـز، نه تاتـار
اوجِ غمِ این قصه در این شعر همین‌جاست
من بی تو پریـشان و تو انگار نه انگـار...
نفس کز گرمگاه سینه می آید برون
ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد پیش چشمانت
نفس کاینست
دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک
دوش در خواب من آن لاله عذار آمده بود
شاهد عشق و شبابم به کنار آمده بود
در کهن گلشن طوفانزده خاطر من
چمن پرسمن تازه بهار آمده بود
سوسنستان که هم آهنگ صبا می رقصید
غرق بوی گل و غوغای هزار آمده بود
آسمان همره سنتور سکوت ابدی
با منش خنده خورشید نثار آمده بود
تیشه کوهکن افسانه شیرین میخواند
هم در آن دامنه خسرو به شکار آمده بود
عشق در آینه چشم و دلم چون خورشید
می درخشید بدان مژده که یار آمده بود
سروناز من شیدا که نیامد در بر
دیدمش خرم و سرسبز به بار آمده بود
خواستم چنگ به دامان زنمش بار دگر
نا گه آن گنج روان راهگذار آمده بود
لابه ها کردمش از دور و ثمر هیچ نداشت
آهوی وحشی من پا به فرار آمده بود
چشم بگشودم و دیدم ز پس صبح شباب
روز پیری به لباس شب تار آمده بود
مرده بودم من و این خاطره عشق و شباب
روح من بود و پریشان به مزار آمده بود
آوخ این عمر فسونکار بجز حسرت نیست
کس ندانست در اینجا به چه کار آمده بود
شهریار این ورق از عمر چو درمی پیچید
چون شکج خم زلفت به فشار آمده بود
